It's really difficult for her to be happy, and then for other people seems so simple

Την κοίταζα, για να καταλάβω τη σκέφτεται και μπορούσα να καταλάβω ότι είναι ευάλωτη, γιατί ακόμα δεν έχει συμφιλιωθεί με την ζωή της, με την ανυπαρξία του τέλειου, με το γεγονός ότι οι άλλοι μπορεί να έχουν περισσότερα. Ακόμα πιστεύει ότι υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν όλα και χωρίς να το ξέρει αυτό δεν την αφήνει να προχωρήσει παρακάτω. Εφόσον μπορεί κάποιος να τα έχει όλα, γιατί όχι αυτή.

Έχει κάνει ότι έπρεπε να κάνει κάποιος άνθρωπος της ηλικίας της για να είναι σε καλό δρόμο, να χτίζει ένα διαφαινόμενο καλό μέλλον, έχει δείξει ότι έχει ερωτευτεί, έχει δείξει ότι έχει ζήσει και ότι δεν την νοιάζεται να δειχτεί. Ασυνείδητα υποβάλλει στον εαυτό της να κάνει ότι πρέπει να κάνει κάποιος για να δείξει στους άλλους ότι έχει ότι έπρεπε να έχει κάνει και να έχει ζήσει στη ζωή του και ότι δεν ενδιαφέρεται να το δείξει. Έχει πείσει μάλιστα τον εαυτό της ότι όταν την βλέπουν οι άλλοι σκέφτονται ότι τα έχει σχεδόν όλα ενώ η ίδια δεν νιώθει να τα έχει όλα.

Νιώθει σαν να βρίσκεται συνέχεια σε έναν αγώνα να αποδεικνύει και να κερδίζει και ύστερα να αποδεικνύει ότι δεν κάνει τίποτα για να αποδείξει τίποτα στους άλλους. Αλλά το βλέπεις πως τα κίνητρα της δεν είναι αυτά που θέλει αλλά αυτά που έχουν κάνει ήδη οι άλλοι και ακούγονται καλά. Το βλέπεις ότι χαίρεται μόνο όταν πιστεύει ότι κανείς δεν την λυπάται, αλλά τουλάχιστον έχει περισσότερα από τους άλλους.

Είναι ευάλωτη γιατί δεν τελειώνει ποτέ αυτός ο αγώνας με τον εαυτό της και κάθε φορά έχει ανάγκη κάτι παραπάνω, κάτι που έχει ο άλλος. Αυτό που την πληγώνει όμως δεν είναι το ότι έχει καταλάβει ότι αυτό που τις στερεί την ευδαιμονία ( δηλαδή αυτή την συνεχόμενη αίσθηση ικανοποίησης, ηρεμίας και ευτυχίας, γιατί στιγμές ευτυχίας έχει) είναι ο εαυτός της, η ανάγκη της να συγκρίνεται και να καθορίζει την ευτυχία της ανάλογα με την ευτυχία των άλλων. Αυτό που την πληγώνει ότι άλλοι που έχουν λιγότερα, που προσπαθούν λιγότερο, που δεν είναι καλύτεροι από αυτή φαίνονται ικανοποιημένη, φαίνονται πλήρεις με αυτά που έχουν.

Δεν είναι κακό παιδί, απλώς είναι ένα παιδί που δεν έχει καταφέρει να αγαπήσει τόσο τον εαυτό της. Δεν έχει αγαπήσει αυτό που πραγματικά είναι, αλλά το γεγονός ότι αν κυνηγήσει κάτι το καταφέρνει, οπότε δυνητικά κανένας δεν είναι καλύτερος από αυτήν. Οπότε αυτό που την καθοδηγεί δεν είναι ο εαυτός της αλλά οι ανάγκες και οι ανασφάλειες της. Πώς λοιπόν να την κατηγορήσεις που δεν μπόρεσε να φερθεί σωστά, να αγαπήσει αληθινά, να είναι εκεί για πάντα όταν στην ουσία αυτή είναι το θύμα. Γιατί ότι και να σου κάνει θα το ξεπεράσεις ενώ αυτή θα πρέπει να ζήσει με αυτό το κενό που δεν καλύπτεται ποτέ, αυτό το κενό που τις δημιουργεί η ανάγκη να αποδεικνύει και να κερδίζει για να θεωρεί η ίδια τον εαυτό της ευτυχισμένο.

Πρόσεξε λοιπόν πως ορίζεις την ευτυχία σου.

Πρόσεξε λοιπόν πως ορίζεις τον εαυτό σου.

Δεν κινδυνεύουμε από τις πράξεις μας αλλά από τα πράγματα που αναγάγουμε σε ανάγκες και ιδανικά.