Lucky ones

Let's get out of this town, baby we're on fire

Everyone around here seems to be going down, down

If you stick with me, I can take you higher, and higher

It feels like all of our friends are lost

Nobody's found, found, found

Είναι αυτό το συναίσθημα που δεν ξέρω πως να το περιγράψω για να γίνει κατανοητό σε όποιον δεν το χει νοιώσει.

Μια ματιά αρκεί, σαν να επικοινωνείς μονομιάς με τον κόσμο του άλλου, σαν να περνάει όλη η ζωή του μπροστά από τα μάτια σου σαν ταινία. Νιώθεις ότι γνωρίζεστε, ότι ξέρεις τι σκέφτεται. Λατρεύεις ξαφνικά τα πάντα, τη στάση του σώματος , την όποια ανασφάλεια αναγνωρίζεις, ότι την/τον κάνει ξεχωριστή/ο. Νομίζεις ότι σε κοιτάει και καταλαβαίνει τι σκέφτεσαι και ότι τα ίδια περνάνε και από το μυαλό της/του.Όλα περιστρέφονται ξαφνικά γύρω από ένα άτομο που δεν ξέρεις, δεν έχεις μιλήσει ποτέ. Θες να σηκωθείτε και να φύγετε, να πάτε κάπου αλλού οι δυο σας. Και όλα αυτά από το τίποτα, από αυτό που είδες, από το βλέμμα, από την αύρα, δεν ξέρω από τι.

Δεν είναι όμως το σεξουαλικό το θέμα, δεν είναι η κάψες που νιώθεις από τις καυλιάρες και τους καυλιάρηδες ( αντιστοίχως ) που κυκλοφορούν στο δρόμο. Είναι κάτι άλλο, πιο βαθύ, σαν να θες να σου αγγίξει την ψυχή. Είναι να θες να κλάψεις από την τόση ομορφιά, από την απίστευτα αρμονική συνύπαρξη μετριοτήτων, που δημιουργούν μια τελειότητα.

Είναι αυτές οι στιγμές που μοιράζεσαι(?) με αγνώστους, από διαίσθηση και μόνο και είναι στιγμές σπάνιες, στιγμές που σου κολλάνε. Και σου κολλάνε γιατί έχεις φανταστεί μια ουτοπία, μια τελειότητα, κάτι που δεν έχεις ζήσει γιατί όλα τα άλλα έχουν γειωθεί από την πραγματικότητα, ενώ αυτός ο έρωτας(?) είναι ιδανικός, είναι η προβολή της κορύφωσης του μέσα στο μυαλό σου, είναι ανεκπλήρωτος. Η τελειότητα αυτή δυστυχώς μόνο μέσα στο μυαλό μας μπορεί να υπάρξει και στις ταινίες, ίσως γιατί όλα τα άλλα είναι καταδικασμένα να γίνονται ανθρώπινα, γιατί καθώς τα βιώνουμε δέχονται πλήγματα, ενώ μέσα στο μυαλό μας τα πράγματα μοιάζουν πάντα ιδανικά.

Every now and then, the stars align

Boy and girl meet by the great design

Could it be that you and me are the lucky ones?

Everybody told me love was blind

Then I saw your face and you blew my mind

Finally, you and me are the lucky ones this time