Μεγάλο χαμόγελο, μικρός άνθρωπος

Μόνος

μη διαθέσιμος

συνηθισμένος

και επιφανειακός.

Η μυρωδιά σου

το χαμόγελο σου!

Γκρινιάρης

οξύθυμος 

απότομος

κλειστός.

Η βλακεία σου

η ενέργεια σου!

Louise Quinn & Kid Loco - Oh Jackie lyrics

Crawlin’ ‘cross the mud I came
You make me feel ashamed
I had a dream about it
Now I can still resolve it
Disappeared without a trace
White stocking, so’s the siding and lace

They spent the night together
Got room and rock a feather

Oh Jackie oh, oh Jackie
This is the end
And I’m leavin’ it all far behind

Oh Jackie oh, oh Jackie
I can’t pretend
But I’m leavin’ it all far behind

In my miiind, in my miiind
In my miiind, in my miiind

Small trail in the Dallas air
A black stain on the pink sedan
Granville would prefer I’d marry
Got a legion and in as a hand
Bam tin, I’ll make the wedding dress
You dug Marie as though she sung the best

They spent the night together
Got room and rock a feather

Oh Jackie oh, oh Jackie
This is the end
And I’m leavin’ it all far behind

Oh Jackie oh, oh Jackie
I can’t pretend
But I’m leavin’ it all far behind

In my miiind, in my miiind
In my miiind, in my miiind

Oh Jackie oh, oh Jackie
Oh Jackie oh, oh Jackie
Oh Jackie oh, oh Jackie
Oh Jackie oh, oh Jackie

Noora Noor - Forget what I said

Εκλογών το ανάγνωσμα

Οι εκλογές πλησιάζουν, η πλειοψηφία των πολιτών μουδιασμένη από την συνεχόμενη προεκλογική περίοδο, η κατάσταση στον αέρα εκτραχύνεται και η κατάσταση στους δρόμους είναι οι φόβοι κάθε δημοκρατικής κοινωνίας σε παρακμή. Όσο κατεβαίνουμε ένα ένα τα σκαλιά σαν κοινωνία μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι τίποτα δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει αν απλώς σκεφτόμασταν τις συνέπειες των συνηθειών και επικρατουσών συμπεριφορών της ελληνικής κοινωνίας. Οι παθογένειες της μεταπολίτευσης βγαίνουν όλες μία μία και μας χτυπάνε δυνατά στο πρόσωπο "απομακρύνοντας μας με τα χέρια". Ο Αινσταίν είχε ορίσει την παράνοια λέγοντας ότι είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα. Αν υιοθετήσω αυτό τον ορισμό, λυπάμαι που το λέω αλλά ο ελληνικός λαός παρανόησε.

Κανένας μας δεν αλλάζει, κανένας δεν αντιδράει θετικά σε αυτή την οικονομική και πλέον ηθική και κοινωνική κρίση. Δεν αλλάζουν οι συμπεριφορές που μας έφεραν ως εδώ, οι ελληνικές νοοτροπίες και η έχθρα και των πολιτών προς το κράτος, ίσα ίσα εντείνονται. Οι Έλληνες έβλεπαν πάντα το κράτος σαν ένα φίλο που τους γνώριζαν οι καλύτεροι τους φίλοι ανάγκης, τα κόμματα, τον οποίο θα εκμεταλλεύονταν, θα ζούσαν εις βάρος του και θα το ξεγελούσαν. Του συμπεριφέρονταν ουσιαστικά σαν σε εχθρό, αγνοώντας συνειδητά ή ασύνειδα ότι εχθρεύονταν τον ίδιο τους τον εαυτό και κυριώς το μέλλον τους. A friend in need, a friend indeed.

Οι κομματικοί συσχετισμοί μπορεί να αλλάζουν αλλά η λογική της ψήφου κατά ένα ποσοστό παραμένει ίδια και κατά ένα μεγαλύτερο χειροτερεύει. Ένας φαύλος κύκλος είναι η πολιτική ζωή της χώρας και είναι δύσκολο να καταλάβεις αν έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα, αν φταίνε τα κόμματα που δημιούργησαν τέτοιους πολίτες ή αν φταίνε οι πολίτες που δημιούργησαν τέτοια κόμματα. Το μόνο που είναι ορατό είναι η απάθεια των πολιτών, μπροστά στην κρισιμότητα των στιγμών. Άλλοι απαντάνε ένα απλό όχι σε όλα, άλλοι απέχουν γιατί κουράσθηκαν, οι περισσότεροι τιμωρούν χωρίς να αντιπροτείνουν, ψηφίζουν χωρίς τη λογική παρά μόνο με τη συναίσθημα αλλά σίγουρα όλοι πιστεύουν ότι κάποιος θα τους σώσει, χωρίς να κάνουν αυτοί κάτι. Μεσσιανισμός και στείρα άρνηση της κοινοβουλευτικών και δημοκρατικών θεσμών μας δείχνουν ακριβώς το βάθος της κρίσης που βιώνουμε.

Ο πολιτικός διάλογος έχει εκφυλιστεί, δεν γίνονται πια ερωτήσεις και δεν δίνονται ξεκάθαρες απαντήσεις, παρά τίθενται μόνο διλήμματα τα οποία στοχεύουν τους πολίτες οι οποίοι θολωμένοι και συγχυσμένοι από τα κρίσιμα διλήμματα τείνουν προς την αδράνεια. Η ελληνική πολιτική ηγεσία και η ελληνική κοινωνία θα την πάθει σαν το λύκο με τα πρόβατα. Κάποια στιγμή θα υπάρξει εκείνο το τελευταίο δίλημμα αλλά δεν νομίζω ότι κανένας θα το πιστέψει.

Στις 17 Ιουνίου πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός θα κάνει την επιλογή του και θα είναι ακόμα πιο υπεύθυνος για το μέλλον τους χωρίς να αφαιρώ ευθύνες από τα κόμματα. Αλλά σε ένα κοινοβουλευτικό θεσμό μπορεί να πει κάποιος ότι η Βουλή είναι ο αντικατοπτρισμός της κοινωνίας, διαθλώμενος βέβαια από το πρίσμα του τύπου, της τέταρτης εξουσίας. Στις 17 Ιουνίου λοιπόν παρακαλώ μην ακούσω κανέναν να κατηγορεί τη Μέρκελ ή το καπιταλιστικό σύστημα γιατί το μέλλον μας μπορούμε να το ελέγξουμε, ας μην μείνουμε να κλαίμε άλλο πάνω από το χυμένο γάλα. Οι αυτιστικές συμπεριφορές δεν μπορούν να συγχωρούνται άλλο, λάθη έγιναν, πολλά και εγκληματικά αλλά η ανεύθυνη ψήφος σου Έλληνα δεν δικαιολογείται.

Δεν στηρίζω ούτε τον παλιό ούτε τον νέο δικομματισμό, στηρίζω την δημιουργία κουλτούρας συνεργασίας και συνευθύνης στην πολιτική ζωή της χώρας μου. Δεν δίνω συγχωροχάρτι σε καμία προηγούμενη κυβέρνηση και σε καμία προηγούμενη αντιπολίτευση. Αλλά κυρίως δεν εμπιστεύομαι τυφλά "νέες" λαϊκίζουσες, φασίζουσες και επικίνδυνες επιλογές γιατί απλώς όλοι οι άλλοι ήταν συνυπεύθυνοι. Συνυπεύθυνος ήμουν και εγώ, συνεπυθυνος ήσουν και εσύ και όταν πρόσεξε μήπως τιμωρείς εκείνους στην ουσία τιμωρείς εσένα.

Ευτυχισμένη μέρα του Πατέρα σε όλους ! !  ( 17 Ιουνίου - Η γιορτή του πατέρα)

ΘΩΜΑΗ ΑΠΕΡΓΗ - What's Your Name (Μια Βραδιά) στίχοι - lyrics

Στίχοι - lyrics :
Smooth guy fire in his dark eyes
the room is been alike
my heart is like "what is going on"

As I, get up slowly
my eyes, still blury recognize
something 's going on

What's your name
is this a summer game
can we do it again ( let's get together )
something is going on

You have no shame
right in my lane
let's do it again ( let's get together)
ever been so wrong

Oh my, I remember when i saw you
I was hypnotized lost myself
and you d know it was on
going crazy oh no
we started to get it on
feel it baby something is going on


What's your name
is this a summer game
can we do it again
something is going on

You have no shame
right in my lane
let's do it again
ever been so wrong

Move your body close to mine
our rythms coincide
how could wrong feel so right

I aint trying to play no games
but if you are just say (it),
let's play just for tonight

Minor Project -* In Colors *

Απέναντι σε ένα καφκικό κράτος

Σε περιόδους οικονομικών και πολιτικών κρίσεων το άτομο ελπίζει ότι η κρίση των νοοτροπιών που μας οδήγησαν εδώ θα οδηγήσει αναπόδραστα στην αλλαγή τους.Η κρίση της Ελλάδας δεν είναι μόνο οικονομική αλλά στη βάση της κοινωνική και πολιτική. Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας είναι αντικατοπτρισμός της κοινωνίας της, διεφθαρμένο αναξιοκρατικό σύστημα στηριγμένο σε πελατειακές σχέσεις και σε φθαρμένες(και εξαπατημένες) ιδεολογίες. Ο Έλληνας έχει τον πολιτικό που του αξίζει γιατί αυτόν στήριζε και ανέδειξε. Το κυβερνάν είναι δύσκολη τέχνη και πέρα από ευφυΐα και γνώσεις χρειάζεται παιδεία και κοινωνική ευαισθησία. Το εκλέγειν από την άλλη απαιτεί συναίσθηση της ελευθερίας, γιατί από την ελευθερία ενός ατόμου απορρέει η ευθύνη του. Η γενιά τις μεταπολίτευσης λοιπόν βρίσκεται προ των ευθυνών της για το πολιτικό σύστημα της χώρας αλλά δεν φαίνεται να είναι ικανή να τις αναλάβει. Ρομαντικός όντας ακόμα ήλπιζα ότι όταν βρεις αδιέξοδο στο δρόμο που πας, όταν καταλάβεις ότι η νοοτροπία και η λογική σου σε οδήγησε σε κοινωνική και επιλεκτική οικονομική χρεωκοπία, κάνεις reboot και επαναπροσδιορίζεσαι. Προς μεγάλη μου απογοήτευση αυτό παραμένει μόνο ένας ευσεβής πόθος. Οι πολίτες συνεχίζουν να ελπίζουν μέσα στην κρίση να είναι οι τελευταίοι που θα βολευτούν μέσω πολιτικών, να κλέψουν όσο μπορούν ακόμα το κράτος, να παρανομήσουν χωρίς να πιαστούν. Οι πολιτικοί από την άλλη να βολέψουν όσους μπορούν για να εξαγοράσουν την πολιτική τους επιβίωση, να καλύψουν αντί να επιλύσουν τα προβλήματα και να προτάσσουν την θέση τους μπροστά στο συμφέρον της κοινωνίας. Γιατί δεν το καταλαβαίνει κανένας σας, δεν μπορείς να είσαι ευτυχής μέσα στη δυστυχία, αν το καράβι βουλιάξει θα σε πάρει μαζί του.

Αυτή η χώρα συνεχίζει να με απογοητεύει. Έχω ένα αποπνικτικό καφκικό συναίσθημα να με πνίγει, νιώθω ότι το κράτος είναι απέναντι μου,σαν εχθρό μου χωρίς να παίζει τίμιο αλλά ένα παράλογο και στημένο παιχνίδι. Τόσα χρόνια πάντα όταν έβριζαν ένα ματατζή έλεγα ότι και αυτοί είναι άνθρωποι αλλά έχω αρχίσει να αμφιβάλλω και για αυτό. Αυτές τις μέρες γίνεται η επιχείρηση σκούπα του Χρυσοχοίδη και τα όργανα της τάξης μεταχειρίζονται οικονομικούς μετανάστες και ναρκομανείς σαν σκουπίδια. Δεν περίμενα savoir vivre από τους αμόρφωτους καβλομένους μπάτσους αλλά ένα βασικό σεβασμό των δικαιωμάτων των πολιτών, όλων των πολιτών. Οι πολίτες είναι το κράτος και αυτοί απλά όργανα του κράτους, η εξουσία που ασκούν δεν τους ανήκει. Με λυπεί επιπροσθέτως το γεγονός ότι κανένας πολιτικός χώρος δεν βάζει ως πρώτη ανάγκη την εκπαίδευση του αστυνομικού σώματος.

Τσαντίζομαι, σοκάρομαι, εκνευρίζομαι, σαστίζω και μετά μένω με ένα αίσθημα λύπης και μία αίσθηση αδυναμίας να αντιδράσω μπροστά στην κρατική βία και στο παράλογο και δαιδαλώδες (παρα)κράτος όταν ακούω ιστορίες αστυνομικής,σωματικής και ψυχολογικής, βίας. Τα γεγονότα της Κυριακής στο ντέρμπι έδειξαν ότι η αστυνομία είναι απαίδευτη και άχρηστη να προλαμβάνει και να καταστέλλει προβλέψιμες καταστροφές και φασαρίες αλλά και απάνθρωπη καθώς θέλοντας να επιδείξει κάποιες συλλήψεις για τις καταστροφές έχει φορτώσει σε τρία άτυχα άτομα αβάσιμες κατηγορίες. Για όλα αυτά βέβαια υπάρχουν πολιτικές ευθύνες καθώς δεν υπάρχει πολιτική βούληση σύλληψης των δραστών αλλά ανάγκη των πολιτικών για δημοσιεύσεις, ανάγκη να επιδείξουν ένα έργο που ξέρουν ότι δεν κάνουν ( πράγμα για το οποίο αδιαφορούν).

Τέλος, νομίζω είναι φανερό ότι είναι πρόβλημα ηγεσίας η κατάσταση στην κοινωνία και από ένα σημερινό γεγονός. Έκλεισαν χωρίς κάποιο λόγο τα πανεπιστημιακά κτίρια της ΑΣΟΕ και της Νομικής για σήμερα και αύριο με ουσιαστικό σκοπό να στερήσουν το άσυλο στους μετανάστες που προσπαθούν να μαζέψουν από τους δρόμους της Αθήνας. Αυτή τη νοοτροπία έχει να επιδείξει ο κυβερνών πολιτικός χώρος. Για να πατάξω την εγκληματικότητα κλείνω τα πανεπιστήμια, επειδή με πονάει το χέρι μου κόβω το πόδι.