Ούτως εχόντων των πραγμάτων

Είναι ακαθόριστη η δύναμη της συνήθειας,καλής ή κακής ( αυτό δεν είναι κείμενο που παραπονιέμαι για τα ελαττώματά μου- όχι ότι δεν έχω γράψει και τέτοια)! Και μ΄ αρέσουν τόσο οι αλλαγές... Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να τις κάνω?

.........................

Απόσπασμα: Οι τρεις -Nicolaus Lenau

Στο πρόσωπο βλέπουν ο ένας τον άλλο

και μ' αναστεναγμό μεγάλο:

- Από μια κόρη αγαπούμαι
γι' αυτό τώρα πεθαίνοντας λυπούμαι.

-'Εχω χτήματα πολλά, σπίτια, δάση

κι η νύχτα έτσι νωρίς θα με σκεπάσει.

-Δεν έχω πάρεξ το Θεό του κόσμου

μα πόσο με φοβίζει ο θάνατός μου(!)

Και καθώς με τ' άλογα προχωρούνε

τρία κοράκια γύρω τους πετούνε.

Τους μοιράζονται, κράζωντας καθένα:

- Δικοί σας οι δυό, κι ο τρίτος εμένα.

..........................

Τώρα ακούω Air - Playground love!

Α, μόλις είπα εξυπνάδα σε συνομιλία στο φβ και θα την μοιραστώ:
Μου λέει: Τελικά πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, ε ?

Εγώ: Πάντως σίγουρα το χούι μου βγάζει την ψυχή!

Ωχ πάλι μου το θύμισαν κάποια στιγμή πρέπει να πάρω πτυχίο. Έλα που δεν θέλω, ποιος πιάνει δουλειά και αναλαμβάνει ευθύνες! Βασικά λάθος, ποιος ψάχνει για δουλειά έτσι που είναι η κατάσταση! Δεν βιαζόμουν ποτέ να μεγαλώσω! Τόσο χρόνο να αφιερώνω σε εγωιστικές φιλοσοφικές συζητήσεις με τον εαυτό μου πότε θα τον ξαναβρώ αν όχι στα γεράματα..

Και τώρα που το σκέφτηκα τι άσχημη η δειλία στον έρωτα.. Αλλά θα μου πεις το κέρδος εξαρτάται και από το ρίσκο που παίρνεις!

Να η δειλία δηλαδή, τι νομίζεις ότι είναι και αυτή? ....μία συνήθεια!

Η δουλειά κάνει τον άντρα,το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί..