Η αβάσταχτη ελαφρότητα του φαίνεσθαι

Είμαστε όλοι υπηρέτες μιας εικόνας, της εικόνας μας. Μόνο που κάποιοι την υπηρετούν με αξιοπρέπεια, ενώ κάποιοι άλλοι χάνουν το μέτρο. Είναι πολύ φυσιολογικό η εικόνα μας να καθορίζεται από τις πράξεις μας, το πρόβλημα είναι όταν οι πράξεις μας καθορίζονται από την εικόνα ( που θέλουμε να προβάλουμε ) μας. Είναι αυτά τα λεπτά όρια μεταξύ αυθεντικού και fake, που και για μας τους ίδιους είναι δυσδιάκριτα. Πότε φερόμαστε με ένα τρόπο και ως αποτέλεσμα αποκτούμε ένα χαρακτηριστικό, ένα status, μια ταμπέλα και πότε για να εξυπηρετήσουμε αυτό το status, αυτή την ιδιότητα συμπεριφερόμαστε με τον ανάλογο τρόπο ? Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Βέβαια αυτή η κατάσταση είναι απόλυτα φυσιολογική καθώς αν παγιωνόντουσαν τα χαρακτηριστικά μας θα πεθαίναμε ίδιοι και δεν θα αλλάζαμε ποτέ. Εύλογα λοιπόν δοκιμάζουμε διάφορες ταυτότητες οι οποίες προσιδιάζουν στις πράξεις μας και τις οποίες εξυπηρετούμαι αναλόγως.

Η εικόνα λοιπόν, το φαίνεσθαι καθορίζεται από το είναι και το καθορίζει. Οι πράξεις μας είναι η έκφραση του ουσιαστικού χαρακτήρα μας, του είναι μας. Το πρόβλημα είναι όταν υπάρχει συνειδητή διάσταση του είναι και του φαίνεσθαι, όταν η εικόνα μας είναι επίπλαστη. Όταν δείχνουμε αυτό που οι άλλοι θέλουν να δουν.